حلالم کن اگر دورم اگر دوری اگر با گریه میخندم حلالم کن که مجبورم نگو عادت کنم بی تو که میدونی نمیتونم که میدونی نفسهامو به دیدار تو مدیونم

یادها فراموش نخواهند شد حتی به اجبار و دوستی ها ماندنی اند حتی با سکوت

برای نبودنت گلایه نمیکنم چون تا نبودنت نباشه لذت بودنت احساس نمیشه

زمن بگذر که من افسانه بودم شراب تلخ در میخانه بودم مرا در دست غم بگذار و برگرد که من با زندگی بیگانه بودم

زندگی به آموخت که چگونه اشک بریزم ولی اشک به من نیاموخت که چگونه زندگی کنم تو به من آموختی چگونه دوست بدارم ولی نیاموختی چگونه فراموشت کنم

سودای دلم قسمت هر بی سروپا نیست خوش باش که یک لحظه دلم از تو جدا نیست

من از بادم تو از باران من از موجم تو از ساحل من از امروز تو از فردا اگر بادم اگر باران به جان جمله یاران تو را دوست دارم بی پایان

گرچه دوری ز برم همسفر جان منی قطره اشکی و در دیده گریان منی این مپندارکه یادت برود از نظرم خاطرت جمع که در قلب پریشان منی

سرود انتظار تو ترانه دلم شده بازم امید دیدنت بهانه دلم شده

ما فقیران قلبمان بی کینه است دوستی با هر که کردیم جای او در سینه است

از من ای هستی من دور مشو که مرا بی تو تمنایی نیست به خدا غیر تو ای راحت جان در دلم بهر کسی جایی نیست

ما آمده ایم تا با زندگی کردن قیمت پیدا کنیم نه به هر قیمتی زندگی کنیم

آبی باش مثل آسمان تا عمری به هوای تو سر به هوا باشم

زنده باد آن رفیقی که گاهی یادی از ما می کند از خجالت ما غریبان غرق دریا می کند حال ما می پرسد و از قشنگیهای خود این دل رنجور ما را غرق گلها می کند

سکوتم را به باران هدیه کردم تمام زندگی را گریه کردم نبودی در فراق شانه هایت به هر خاکی رسیدم تکیه کردم دوستت دارم

از گلشن گلها به گلستان چه نویسم من نیز غریبم به غریبان چه نویسم ترسم که قلم شعله کند صفحه بسوزد با این دل غمگین به عزیزم چه نویسم

هیچ بارانی رد پای دوستان را از کوچه خاطراتمان نخواهد شست

غریبه بودی واسه من اما شدی عزیز منتو لحظه های بی کسی تنها تویی رفیق من

اگر تو خواهی زیبا زیستن را باید به اقلیم محبتها سفر کنی

آرزو دارم دلت از غصه ها خالی شود سهم تو از زندگی یک عمر خوشحالی شود

سرخی لاله به گلگونی رخسار تو نیست نغمه رود به زیبایی گفتار تو نیست دولت مستی و غافل شدن از کار جهان هیچ یک خوبتر از لحظه دیدار تو نیست

اوج نیاز نفسم در به در نگاهته آرامش درون من دیدن روی ماهته

تا عمر ما باشد به دنیا ما رفیقیم ترس از آن دارم بمیرم حس کنی ما نارفیقیم

دلتنگی بد نیست یادگاریست از کسانی که از ما دورند تا بدانیم دوستشان داریم

بهترین آهنگ زندگی من تپش قلب توست و قشنگ ترین روزم روز دیدار توست

دل شوره اگر در دل من هست تویی تو صد خاطره در دل من هست تویی تو غیر از تو کسی در دل من جایی ندارد یک چیز اگر حاصل من هست تویی تو

هم راز کویرم تب باران دارم در سینه دلی شکسته پنهان دارم برگوشه سنگ قبر من بنویسید من هرچه دارم از رفیقان دارم

دوستی برگ گلی نیست که بر باد رود تشنه را آب محال هست که از یاد رود

ز مردم دل بکن یاد خدا کن خدا را وقت تنهایی صدا کن در آن حالت که اشکت می چکد گرم غنیمت دان و ما را هم دعا کن

من در این خلوت خاموش سکوت اگر از یاد تو یادی نکنم میشکنم

اگر یه روز یه شاپرک تو خونتون کشید سرک یخزده یاد من بیفت نگو ولش کن به درک

ما کشته عشقیم محبت کفن ماست پرورده رنجیم رفاقت هدف ماست

دل بستن مثل انداختن یک سنگ تو دریاست اما دل کندن مثل پیدا کردن همون سنگ از اقیانوس است

دیشب ز غمت خیمه به میخانه زدم باز با یاد لبت بوسه به پیمانه زدم باز در ساعر جلوه چشمان تو را دیدم دیوانه تر شدم نعره مستانه زدم

بنویس با خط الماس تو تن نازک شیشه که بدون نور چشمات شب من سحر نمیشه

اگر اشک دمادم دارم ای دوست و یا چشمان پر غم دارم ای دوست مخواه از من غم دل را بگویم از اینجا تا ابد غم دارم ای دوست

هنگام بهار عیش و مستی کردیم بر ساغر می دراز دستی کردیم چون فصل بهار مستی باشد ما نیز شبی بهار مستی کردیم

با آنکه تو را گرم کند سرد مباش بر آنکه تو را شفا

بخشد درد مباش چیزی به جهان به از جوانمردی

نیست رسوای زمانه باش و نامرد مباش

    نظر یادتون نره

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: